Συμμετοχή του ΣΤ’ εργ. στο Kinono Festival (Τήνος)

Επτά φοιτητές και φοιτήτριες του ΣΤ’ εργαστηρίου ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, ταξίδεψαν και φιλοξενήθηκαν στην Τήνο, από τις 10 έως τις 17 Ιουλίου 2017, στο πλαίσιο του φεστιβάλ της Τήνου Kinono / Κοινωνώ.

Συμμετέχοντες: Μάνια Αδαμοπούλου, Ήρα Βιτάλη, Βιβή Κασαρά, Χρήστος Κατσίνης, Σέβη Κρητικού, Πάνος Κόλλιας, Ντορίτα Πιμπλή
Συντονισμός και Επιμέλεια: Γιώργος Καζάζης

Μεταμόρφωση

Μεταμορφώνω σημαίνει αλλάζω την μορφή μιας ιδέας, αλλάζω την φόρμα ενός σχήματος.
Μεταμόρφωση είναι και η άλλη, η διαφορετική οπτική γωνία που θα φωτίσει και θα δείξει ο καλλιτέχνης στο κοινό.
Η φύση της τέχνης είναι να μεταμορφώνει κάθε τι: Σχήματα, ιδέες, συναισθήματα, καταστάσεις, αλλά ταυτόχρονα είναι και το κουκούλι, αυτός ο ιδανικός χώρος όπου αναπτύσσονται οι όποιες μεταμορφώσεις.
Αυτή η έννοια της μεταμόρφωσης απασχολεί τους επτά καλλιτέχνες – φοιτητές από το ΣΤ’ εργαστήριο ζωγραφικής της ΑΣΚΤ Αθήνας, στο παλιό ελαιοτριβείο, στην Χώρα της Τήνου.
Προσπαθούν να διαχειριστούν στοιχεία από την παράδοση της Τήνου, αλλά και του συγκεκριμένου ελαιοτριβείου, με άξονα αναφοράς την εικαστική μεταμόρφωση του χώρου, σε έναν επικαιροποιημένο οργανισμό με εννοιολογική δομή.

---

Οι, Βιβή Κασαρά, Χρήστος Κατσίνης, Πάνος Κόλλιας και Σέβη Κρητικού δημιούργησαν ένα εικαστικό περιβάλλον, που υφαίνεται στη δομή και τον χαρακτήρα του χώρου.
– Πότε βρίσκεσαι μέσα σε ένα κουκούλι;
Περιβάλλον εσωτερικό και άυλο που προκύπτει από την ανάγκη για προστασία ή εξέλιξη.
– Χωράς ή όχι μέσα σε αυτό;
Βγαίνοντας από το πλέγμα συνειδητοποιείς το χρόνο που χρειάστηκες μέσα του αναμετριέσαι μαζί του.
μικτή τεχνική, διαστάσεις μεταβλητές, 2017 (διάρκεια βίντεο 1:16)

---

Τη Μάνια Αδαμοπούλου και τη Ντορίτα Πιμπλή στο έργο «αποδέσμευση«, τις απασχολεί η μετάβαση από το συμβατικό στο ασύμβατο, η εκρηκτική στιγμή που η ύλη μεταμορφώνεται σε άυλη δυνατότητα αναζήτησης της προσωπικής ταυτότητας.
μικτή τεχνική, διαστάσεις μεταβλητές, 2017

---

Την Ήρα Βιτάλη απασχολούν οι συμβολισμοί που εμπεριέχονται στις έννοιες της ρίζας, του θεμελίου, μέσω του δέντρου. Απογυμνώνει το δέντρο από τις ζωτικές του ιδιότητες και εστιάζει κυρίως στην πατριαρχική επιβλητική στατική του φόρμα, σχολιάζοντας τη δυσκαμψία και τον εγκλωβισμό, μιας στείρας ηθικοπλαστικής, παραδοσιακής κοινωνίας, η οποία συνεπάγεται την μη έρευνα και την άγνοια, σε ένα περιβάλλον που δεν δέχεται την ατομικότητα.
μικτή τεχνική σε καμβά, 200×200 εκ, 2017

---

Φωτογραφίες από τα εγκαίνια

Πληροφορίες για το Kinono / Κοινωνώ

Συμμετοχή του ΣΤ’ εργ. στο Μελιτζάzz (Λεωνίδιο)

Έντεκα φοιτητές και φοιτήτριες του ΣΤ’ εργαστηρίου ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, ταξίδεψαν και φιλοξενήθηκαν στο Λεωνίδιο Αρκαδίας από τις 4 έως τις 9 Ιουλίου 2017, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Μελιτζάzz.

Σκοπός ήταν να εμπνευστούν από την πόλη του Λεωνιδίου και να υλοποιήσουν τουλάχιστον δύο έργα ο καθένας, τα οποία και εκτέθηκαν στον Πύργο Τσικαλιώτη. Υπήρχαν και χρηματικά βραβεία, τα οποία μοιράστηκαν εξίσου στους συμμετέχοντες. Τιμής ένεκεν το πρώτο βραβείο έλαβε ο Πάνος Κόλλιας, το δεύτερο η Δανάη Βαμβάκου και το τρίτο ο Ανδρέας Βεντούρης. Έπαινοι δόθηκαν στις Βιβή Κασαρά και Άννα Σαμαρά.

Συμμετείχαν οι: Ανδρέας Βεντούρης, Ήρα Βιτάλη, Δανάη Βαμβάκου, Ευαγγελία Κακαράτζα, Βιβή Κασαρά, Χρήστος Κατσίνης, Πάνος Κόλλιας, Σέβη Κρητικού, Ντορίτα Πιμπλή, Άννα Σαμαρά, Σουζάνα Χατζίκου
Συντονισμός και Επιμέλεια: Γιώργος Καζάζης

Παρεμπιπτόντως είδαμε σε πρώτη προβολή και την ταινία «Love Vincent».

 

Λίγο πριν την προβολή της ταινίας τρεις εικαστικοί (μεταξύ αυτών ο Χρήστος Μαρμέρης – φοιτητής του εργαστηρίου), μας ανέλυσαν επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο υλοποιήθηκε η ταινία, ζωγραφισμένη εξ ολοκλήρου στο χέρι καμβάδες με λαδομπογιά.

Ακολουθούν στιγμιότυπα από το πενθήμερο στο Λεωνίδιο

 

 

Από τα εγκαίνια της έκθεσης των ενδιαμέσων ετών – 2017

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Η χαρακτική έχασε τη φόρμα και το χρώμα της

 

Μεγάλη η απώλεια του καθηγητή της ΑΣΚΤ  Άκη Πειρουνίδη

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Έλεγες, εδώ είμαστε, δεν θα χαθούμε. Όμως, εσύ Άκη Πειρουνίδη, δεν είσαι πλέον του κόσμου τούτου. Έφυγες νωρίς και πήρες μαζί σου κάτι από την εκτυφλωτική λάμψη των χρωμάτων της χαρακτικής, εκεί που φάνταζες σαν παλιός μαΐστορας, μέσα στο υπερσύγχρονο εργαστήριο μεταξοτυπίας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου δίδαξες ως Αναπληρωτής Καθηγητής έως το 2016. Η αυθεντική μεταξοτυπία δίνει τα πιο λαμπερά χρώματα στις καλλιτεχνικές συνθέσεις, κι εσύ ήσουν μάστορας σε αυτό το πολύ εκφραστικό εικαστικό ιδίωμα. Παλιά τεχνική, αλλά με τόσο σύγχρονη γλώσσα.

Ανατρέχω σε αυτά που γράψαμε στις σελίδες του «Βήματος» με αφορμή την έκθεση χαρακτικής το περασμένο Καλοκαίρι στο Μουσείο Ηρακλειδών, στην οποία μας ξενάγησε ο επιμελητής της, διευθυντής του τομέα Χαρακτικής της ΑΣΚΤ, Μιχάλης Αρφαράς:Η μεταξοτυπία έχει κακοπάθει στην Ελλάδα γιατί ονομάστηκαν έτσι τα αντίγραφα των πινάκων των ζωγράφων. Αν και υπογεγραμμένα από τους δημιουργούς του αρχικού έργου, δεν έπαψαν να είναι φωτογραφία έργου τέχνης. Ωστόσο η μεταξοτυπία που δίδαξε επί πολλά χρόνια ο Ακης Πειρουνίδης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών είναι από μόνη της έργο τέχνης, το οποίο δημιουργείται εξαρχής, χωρίς να αντιγράφει κάποιον προηγούμενο πίνακα. Η επιφάνειά του έχει σάρκα, όπως λέει ο δημιουργός, η οποία εναποτέθηκε πάνω στο χαρτί τη στιγμή της γέννησής του και δεν μεταφέρθηκε εκεί φωτομηχανικά. «Αυτή είναι μια άλλη αντιμετώπιση της χαρακτικής» τονίζει ο Μιχάλης Αρφαράς. «Ο Ακης είναι από τους βασικούς καλλιτέχνες μεταξοτυπίας στην Ελλάδα και αυτή είναι μια διαχρονική έκθεση της δουλειάς του. Βλέπουμε ότι η μεταξοτυπία του Ακη ποιοτικά, σαν εικαστική έκφραση, φτάνει στο πιο τέλειο επίπεδο που μπορεί η μεταξοτυπία να χειριστεί σαν εικαστικό εργαλείο. Το μεγάλο επίτευγμα και πλεονέκτημα της μεταξοτυπίας είναι το χρώμα. Ο δημιουργός το χειρίζεται πάρα πολύ ωραία, όπως και τη φωτογραφία την οποία χρησιμοποιεί ως σύμβολο μέσα στα έργα του και όχι ως αντιγραφή. Δεν αφηγείται ο Πειρουνίδης, δημιουργεί έργα που έχουν σχέση με τον συναισθηματικό μας κόσμο και όχι αυτόν που δείχνουν κυριολεκτικά οι εικόνες του».

Ο Άκης (Απόστολος) Πειρουνίδης γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1948. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και αποφοίτησε το 1972. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Master of Arts στο Chelsea School of Art του Λονδίνου με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε διεθνείς Biennale και Triennale χαρακτικής. Το 1986 τιμήθηκε με το βραβείο Biennale Prize Norsk International Graphic. Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, στην Τράπεζα της Ελλάδος, σε πινακοθήκες της Αγγλίας, της Νορβηγίας και σε ιδιώτες. Το 1984-1991 υπήρξε Ειδικός Επιστήμονας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο Β΄ Εργαστήριο Χαρακτικής. Το 2002 σχεδίασε, εξόπλισε και λειτούργησε ένα σύγχρονο εργαστήριο μεταξοτυπίας στον Τομέα Χαρακτικής της ΑΣΚΤ και δίδαξε ως Αναπληρωτής Καθηγητής μέχρι το 2016.

Μαστροπαύλος Νίκος Γ.

10 Μαΐου, Ημέρα Αιμοδοσίας στην ΑΣΚΤ

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι διοργανώνεται ημέρα αιμοδοσίας στις 10 Μαΐου, ημέρα Τετάρτη και ώρα 11.00 έως 15.00 (Πειραιώς 256-αίθουσα Γραμμικού Σχεδίου) προκειμένου να δημιουργηθεί τράπεζα αίματος στο όνομα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών για τις ανάγκες κυρίως της ακαδημαϊκής της κοινότητας και των αιμοδοτών-μελών της.

Τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας καθώς και κάθε ενδιαφερόμενος/η που επιθυμούν να δώσουν αίμα για τον παραπάνω σκοπό, παρακαλούνται, να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους με την αποστολή ηλεκτρονικού μηνύματος στην ηλεκτρονική διεύθυνση aspa@asfa.gr  έως και 3 Μαΐου, ημέρα Τετάρτη ή να επικοινωνήσουν εντός του ανωτέρω διαστήματος με την κα Ασπασία Ψαρρή στο 2103897149.

Καλό Πάσχα

Το ΣΤ’ εργαστήριο ζωγραφικής της ΑΣΚΤ Αθήνας, σας εύχεται
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα

Απόκριες

Norbert Kox

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σας ενημερώνουμε ότι λόγω της Αποκριάς, την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου δεν θα λειτουργήσουν οι διοικητικές υπηρεσίες της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και δεν θα πραγματοποιηθούν μαθήματα στις εγκαταστάσεις της οδού Πειραιώς 256.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

Κλειστή λόγω πένθους η ΑΣΚΤ την Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου

Οι Πρυτανικές Αρχές εκφράζουν την βαθύτατη θλίψη τους για την απώλεια του Ομότιμου Καθηγητή Α.Σ.Κ.Τ. Δημήτρη Μυταρά, του Επίτιμου Καθηγητή Α.Σ.Κ.Τ. Γιάννη Κουνέλλη, καθώς και του Ομότιμου Καθηγητή Α.Σ.Κ.Τ. Γιάννη Βαλαβανίδη, τριών μεγάλων Δασκάλων, κορυφαίων εικαστικών και αγαπημένων συναδέλφων.

Η κηδεία του Δημήτρη Μυταρά  θα τελεστεί τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου και ώρα 12:00 στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Η κηδεία του Γιάννη Βαλαβανίδη θα τελεστεί τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017 και ώρα 15:30μ.μ. στο Νεκροταφείο της Ν. Σμύρνης.

Λόγω πένθους η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών θα είναι κλειστή τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου.

Γιάννης Κουνέλης (1936-2017)

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1936. Το 1956 έφυγε για τη Ρώμη, όπου σπούδασε στην Academia di Belle Arti και έκτοτε εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ιταλική πρωτεύουσα. Εκεί παρουσίασε και την πρώτη ατομική του έκθεση (1960, La Tartaruga). Στα πρώιμα έργα του, επηρεασμένα από το κλίμα της ιταλικής πρωτοπορίας (Μπούρρι [Burri], Φοντάνα [Fontana], κ.ά.), αποτυπώνει σύμβολα του αστικού πολιτισμού, αριθμούς και γράμματα, σε μονόχρωμες επιφάνειες.
Τα επόμενα χρόνια απομακρύνθηκε από τα συμβατικά μέσα απεικόνισης και, από το 1967, μετά τη συμμετοχή του στην έκθεση με τίτλο Arte povera e IM Spazio στη Galleria La Bertesca της Γένοβα, συνδέθηκε με την Arte Povera και χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της. Στην τέχνη του χρησιμοποίησε από νωρίς έτοιμα αντικείμενα και «ταπεινά υλικά» (χώμα, κάρβουνο, σακιά από λινάτσα, μαλλί, σίδηρο, πέτρα, κ.ά.) αλλά και ζωντανά ζώα, φωτιά, χρυσό, κ.α. Σταδιακά, δημιούργησε ένα νέο καλλιτεχνικό λεξιλόγιο, που ενσωματώνει διάφορα μέσα έκφρασης, με πολλά κατασκευαστικά, θεατρικά και τελετουργικά στοιχεία, τα οποία οργανώνονται σε μεγάλες σύνθετες εγκαταστάσεις.
Χωρίς να σταματήσει να αυτοχαρακτηρίζεται ζωγράφος, προχώρησε σε μια ριζοσπαστική αναθεώρηση της έννοιας του ζωγραφικού έργου, όπου η φόρμα διατηρεί τον αισθητικό της ρόλο και την ερμηνευτική της δύναμη, αλλά αποκτά ζωή και κίνηση, προκαλεί τη συμμετοχή του θεατή και επεμβαίνει στην αρχιτεκτονική δομή του χώρου. Παράλληλα εκφράζει τα βιώματα και τους προβληματισμούς του καλλιτέχνη γύρω από τις ποικίλες διαστάσεις της σύγχρονης πραγματικότητας, με αναφορές στην κοινωνική και πολιτισμική ιστορία και με μια ποιητική ματιά στην ανθρώπινη υπόσταση.
Έχει παρουσιάσει πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις στην Ευρώπη και στην Αμερική, σε σημαντικές γκαλερί και μεγάλα μουσεία. Συμμετείχε επίσης σε ομαδικές και διεθνείς διοργανώσεις, όπως στη Μπιενάλε του Παρισιού (1967, 1971, 1969), Documenta (1972, 1977, 1982), Μπιενάλε Βενετίας (1972, 1974, 1976, 1978, 1980, 1984, 1988, 1993), Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης (1993), Μπιενάλε του Σίδνεϊ (2008). Η παρουσία του στην Ελλάδα, μετά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1977 (Γκαλερί Μπερνιέ), είναι αρκετά τακτική. Το 1994 παρουσίασε αναδρομική έκθεση στο φορτηγό πλοίο Ιόνιον στο λιμάνι του Πειραιά. Σημαντικές εκθέσεις του οργανώθηκαν επίσης στην Αθήνα το 2004 στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το 2012 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Έχει αναγορευτεί σε επίτιμο διδάκτορα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ (2006) και της ΑΣΚΤ (2009).
Πηγή βιογραφικού: iset.gr

KO-24

Δημήτρης Μυταράς (1934-2017)

Γεννήθηκε το 1934 στη Χαλκίδα. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1953-1957) με τον Γιάννη Μόραλη και τον Σπύρο Παπαλουκά. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. (1961-1964, σκηνογραφία και εσωτερική διακόσμηση, École Nationale des Arts Decoratifs και École des Arts et Métiers).
Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στην Αθήνα (1961, Ζυγός). Η στροφή του προς τον κριτικό ρεαλισμό με χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων, περιορισμένη χρωματικότητα και πολιτικό περιεχόμενο, ήταν μια χαρακτηριστική φάση πρώιμης ζωγραφικής του, στα χρόνια της δικτατορίας. Ωστόσο στη συνέχεια της πορείας του θα κυριαρχούσαν τα εξπρεσιονιστικά στοιχεία και το έντονο χρώμα. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του τα θέματα είναι ανθρωποκεντρικά και συχνά προσωπογραφικά. Η αφαιρετική διάθεση, η ελευθερία της γραμμής και οι χρωματικές εντάσεις συνυπάρχουν με την οξύτητα της παρατήρησης, είτε πρόκειται για απεικονίσεις προσώπων είτε άλλων θεμάτων. Σε όλο του το έργο, η έμφαση στις εικαστικές ποιότητες φανερώνει τη βαθύτερη σχέση του με τις παραδοσιακές αξίες της ζωγραφικής.
Ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος επιμελήθηκε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, συνεργαζόμενος με σημαντικά ελληνικά θέατρα (Εθνικό, ΚΘΒΕ, Θέατρο Τέχνης, Ελληνικό Χορόδραμα, κ.ά.). Επίσης ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και με διάφορες εικαστικές εφαρμογές. Έχει διακοσμήσει με τοιχογραφίες πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια (ξενοδοχεία, τράπεζες, κλπ). Το έργο του Δεξίλεως τοποθετήθηκε πρόσφατα στο σταθμό «Δάφνη» του αθηναϊκού μετρό. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει θεωρητικά κείμενα και μελέτες για την τέχνη που έχουν εκδοθεί και σε βιβλία, αρθρογραφία στον Τύπο για διάφορα θέματα, καθώς και ποίηση.
Δίδαξε εσωτερική διακόσμηση στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (1964-72) και από το 1969 άρχισε να διδάσκει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, όπου εξελέγη καθηγητής το 1977 και διετέλεσε Πρύτανης από το 1982 έως το 1985. Το 1978, με την αρωγή του Δήμου Χαλκιδέων, ίδρυσε στη γενέτειρά του το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, το οποίο, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της συζύγου του Χαρίκλειας Μυταρά, αναπτύσσει σημαντική διδακτική και πολιτιστική δραστηριότητα έως σήμερα.
Το έργο του παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βραβεύτηκε για τη συμμετοχή του στην Έκθεση Νέων Ζωγράφων (Ζυγός, 1958) και στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων (1961). Συμμετείχε στις Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1958, 1966), Μπιενάλε Νέων (Παρίσι, 1960), Μπιενάλε Sao Paulo (1966) και Μπιενάλε Βενετίας (1972). Αρκετές είναι και οι αναδρομικές του εκθέσεις: 1989 (Πινακοθήκη Πιερίδη και Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης), 1992 (Château de Chenonceau, Loire, Γαλλία), 1993 (Expo 93, Τόκυο, Ιαπωνία), 1995 (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα), 1998 (Millesgarden Museum, Στοκχόλμη), 2001 (Palazzo Vecchio, Φλωρεντία,) και 2006 (Δημοτική Πινακοθήκη, Θεσσαλονίκη).
Το 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα. Την ίδια χρονιά, ο Δήμος Χαλκιδέων του απένειμε το χρυσό μετάλλιο της πόλης.
Πηγή βιογραφικού: iset.gr

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Γιάννης Βαλαβανίδης (1939-2017)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε ζωγραφική, χαρακτική και ψηφιδωτό στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1957-1963), με τον Γ. Μόραλη, τον Κ. Γραμματόπουλο και την Ε. Βοϊλα. Ήταν ενεργό μέλος φοιτητικών ενώσεων με αριστερό προσανατολισμό και συμμετείχε στις κινητοποιήσεις της νεολαίας κατά τη δεκαετία του 1960. Εξαρχής οι ιδεολογικές του απόψεις συμβάδιζαν με τις καλλιτεχνικές του επιλογές. Πριν από τη δικτατορία του 1967, συνεργαζόταν με την Επιθεώρηση Τέχνης και ήταν μέλος της Ομάδας Τέχνης Α.
Το 1968 δούλεψε για ένα χρόνο στο Παρίσι. Στις αρχές του 1970, μαζί με άλλους 4 συνομήλικους ζωγράφους (Κλεοπάτρα Δίγγα, Κυριάκος Κατζουράκης, Χρόνης Μπότσογλου, Γιάννης Ψυχοπαίδης) δημιούργησαν την ομάδα «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές», παρουσιάζοντας μια παραστατική ζωγραφική με κριτικό κοινωνικό περιεχόμενο, η οποία λειτούργησε και ως αντι-δικτατορική πρόταση.
Στην πρώτη του ατομική έκθεση (1970, Άστορ) υπήρχαν ήδη έργα που έδειχναν την τάση του να ερευνά σε βάθος την όψη των καθημερινών αντικειμένων, αποφεύγοντας τις τρέχουσες λύσεις της κολορίστικης ζωγραφικής ή της «ελληνικότητας». Οι προσπάθειές του προς αυτή την κατεύθυνση συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια. Χαρακτηριστικό στοιχείο του έργου του είναι η εξαντλητική επεξεργασία της γραφής μέσω της οποίας αποδίδεται η εικόνα του θέματος, είτε με χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων είτε με απευθείας παρατήρηση του μοντέλου. Οι θεματικές ενότητες της ζωγραφικής του (Εργαλεία, Βουνά, Πρόσωπα, Χώροι) εξελίσσονται παράλληλα από τη δεκαετία του 1980 έως σήμερα.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε σε καλλιτεχνικές ομάδες όπως η Ομάδα για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη και ο Σύνδεσμος Σύγχρονης Τέχνης.
Δίδαξε ζωγραφική αρχικά στη Σχολή Βακαλό (1972-1980) και κατόπιν στην ΑΣΚΤ (1981-2005), όπου διετέλεσε Αντιπρύτανης από το 2001 έως το 2004.
Ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση βιβλίων και τη σχεδίαση εξωφύλλων.
Κείμενά του για την τέχνη έχουν δημοσιευθεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά.
Το 2005 οργανώθηκε αναδρομική έκθεσή του στο Μουσείο Φρυσίρα. Από το 2007 είναι ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ.

Πηγή βιογραφικού και εικόνων: iset.gr

Την κόψαμε την πίτα

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Ήμασταν λίγοι και καλοί,
η Πόπη κέρδισε φλουρί
και μία κάναμε ευχή,
καλή χρονιά κι εικαστική.

Κοπή Πίτας

Χρόνια σας πολλά

Από την ξενάγηση στο ΕΜΣΤ

Ευχαριστούμε την κ Όλγα Χαραλαμποπούλου (τριτοετή φοιτήτρια του Θεωρητικού τμήματος της ΑΣΚΤ),  για την πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση της στο ΕΜΣΤ.

Foto: Ήρα Βιτάλη